رضایت شغلی، تابعی از سازگاری انتظارات سازمانی و نیازهای فرد است. رضایت شغلی، وضعیت روانی خوشایندی است که پی آمدهای مثبتی برای فرد و سازمان در بردارد، لذا مدیران، تلاش می کنند آن را به حداکثر برسانند. در ایجاد رضایت شغلی، عوامل گوناگون فردی و محیطی دخالت دارند. از جمله عوامل فردی موثر، منبع مهار شغلی و گذشت است که پژوهش حاضر به بررسی میزان تاثیر آنها پرداخته است. برای آزمون فرضیه های پژوهشی از روش همبستگی و مقایسه بین گروه های استفاده شد. جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه الزهرا بود، که تعداد آنها 297 نفر است. نمونه، در برگیرنده کل جامعه بود و در مجموع 212 پرسش نامه مفید جمع آوری شد. برای گردآوری داده ها از سه ابزار خود گزارش استفاده شد که شامل: الف) پرسش نامه رضایت شغلی اسپکتور، ب) پرسش نامه مهار شغلی اسپکتور، و ج) پرسش نامه گذشت ری است. یافته ها نشان داد که بین منبع مهار شغلی درونی با رضایت شغلی رابطه مثبتی وجود دارد (r=0.52). گذشت نیز با رضایت شغلی رابطه نشان داد (r=0.30). در مجموع منبع مهار و گذشت 24% رضایت شغلی را تبیین می کنند. رابطه متغیرهای دموگرافیک از قبیل سن، جنسیت، میزان تحصیلات و سابقه شغلی با رضایت شغلی بررسی شد. لیکن هیچ یک معنادار نبود. تنها رضایت شغلی کارکنان لیسانس و زیر دیپلم متفاوت بود.
)