اثربخشی روان‌نمایشگری بر اختلال شخصیت خودشیفته، انزوای اجتماعی، فقدان همدلی و بی‌اشتهائی عصبی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیات علمی گروه روان شناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

2 گروه مشاوره، دانشگاه پیام نور، قزوین، ایران.

چکیده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان‌نمایشگری بر اختلال‌شخصیت خودشیفته و همبودهای آن، انزوای‌اجتماعی، فقدان‌همدلی و بی‌اشتهائی‌عصبی‌انجام شد. پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه‌های قزوین بود. ابتدا 150 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و سپس به شیوه هدفمند، 18 نفر که نمره معیار اختلال‌شخصیت خودشیفته و اختلال‌های همبود آن را دریافت کرده بودند در دو گروه آزمایش و کنترل به تعداد مساوی با ملاکهای یکسان و به شکل تصادفی قرار گرفتند، در طی جلسات یک نفر از گروه آزمایش و دو نفر از گروه‌کنترل از پژوهش خارج شدند. برای گروه آزمایش 10 جلسه روان‌نمایشگری 60 دقیقه‌ای در 5 هفته متوالی انجام شد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامه‌های اختلال‌شخصیت خودشیفته امز، مقیاس انزوای‌اجتماعی راسل و کورتونا، پرسش‌نامه همدلی دیویس و آزمون بازخورد خوردن گارنر و گارفینگل، بودند. تحلیل داده‌ها با آزمون آماری کوواریانس انجام شد. نتایج نشان داد که روان‌نمایشگری بر کاهش علائم خودشیفتگی و مشکلات همراه آن انزوای اجتماعی، فقدان همدلی و بی‌اشتهایی عصبی تاثیر معناداری بر گروه آزمایش داشت. یافته‌ها بیانگر آن است که روان‌نمایشگری جهت درمان اختلال‌شخصیت خودشیفته و اختلال‌های همبود آن قابل توصیه است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The effectiveness of Psychodrama on Narcissistic Personality Disorder, Social Isolation, lack of Empathy, and Anorexia Nervosa

نویسندگان [English]

  • Mahdi Ghodrati Mirkouhi 1
  • Mozhgan Zekri 2
1 Department of Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran.
2 Department of Counseling, Payame Noor University, Qazvin, Iran.
چکیده [English]

Narcissistic personality disorders are penetrating pattern of selfishness, the need for admiration and fragile self-esteem and impaired social relation associated with many communication problems. The aim of this study was to investigate the effectiveness of psychodrama on narcissistic personality disorder and its comorbidities (social isolation, lack of empathy, and anorexia nervosa). This was a semi-experimental study with pre-test and post-test design with control group. Statistical Population was all of girl’s graduate students in Qazvin Universities. At the beginning questionnaires administered on 150 students that selected by cluster sampling method, then 18 patients who had met criteria of narcissistic personality disorder selected based on purposeful sampling method and equally assigned in groups randomly, during the sessions we lost one patient in the experimental group and two patients in the control group. For the test group, sessions were held in 10, 60-minute sessions with in 5 consecutive weeks and control group was in waiting list for treatment. The instruments were Narcissistic Personality Inventory, Empathy Questionnaire, and Loneliness Scale for measuring social isolation, and Eating Attitude Test. Date were Analyzed by the use of covariance analysis. Results showed that psychodrama was effective on reduction of the narcissistic personality disorder’s symptoms, social isolation, anorexia nervosa and lack of empathy. The findings indicated that psychodrama is an effective treatment in the context of narcissistic personality disorder and comorbidities’.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Anorexia nervosa
  • lack of empathy
  • narcissistic personality disorder
  • psychodrama
  • social isolation

مراجع

اکبری، بهمن (1393). مطالعه اثربخشی روان‌نمایشگری بر کارکردهای اجرائی دانشجویان پرستاری جدید الورود. مجله پرستاری و مامائی جامع‌نگر،24(7): 8-1.
بابائی، سمیه.، خداپناهی، محمدکریم و صالح صدق‌پور‌، بهرام (1386). رواسازی و بررسی اعتبار آزمون بازخورد خوردن. مجله علوم رفتاری‌، 1(1): 68-61.
پور‌رضائیان، مهدی (1394). اثرسنجی سایکودراما در درمان دزدی مرضی(کلپتومانیا). فصلنامه مطالعات ‌روان‌شناختی ،11(4): 70-57.
تقوائی‌بنانژاد، مهری و کدخدا، حسین (1395). بررسی اثربخشی سایکودرام بر سلامت‌روان معلولین جسمی- حرکتی. چهارمین همایش ملی مشاوره و سلامت روان، دانشگاه آزاد اسلامی قوچان، ایران.
خدابنده‌لو، سعید؛ نجفی، محمود و رحیمیان بوگر، اسحق (1396). اثربخشی طرحواره‌درمانی ذهنیّت‌مدار بر کاهش علائم خودشیفتگی مبتلایان به اختلال شخصیت خودشیفته: پژوهش موردی. مجله تحقیقات علوم رفتاری، 15(3):330-321.
شکرانه، الهام.، نشاط دوست، حمید.، عابدی، محمدرضا و طالبی، هوشنگ (1395) ‌‌تأثیر سایکودرام بر شاخص توده‌بدنی، عزّت‌نفس و تنظیم شناختی- هیجان کودکان دختر مبتلا به چاقی. مجله تحقیقات علوم رفتاری،14(3): 338-331.
علی‌دوست، صادق (1394). بررسی رابطۀ خودشیفتگی با اختلال کم‌اشتهایی عصبی و رضایت از تن‌انگاره در دختران 14-20 سال شهر گرگان. کنفرانس بین­المللی پژوهش و علوم و تکنولوژی. تهران: مؤسسه سرآمد همایش کارین، ایران.
علیزاده، لیلی.، حسینی، فاطمه‌سادات و محمدزاده، حسن (1394). ارتباط خودشیفتگی و ادراک بدنی در مردان بدنساز. پژوهشنامه ورزشی و رفتار حرکتی، 21(1): 82-75.
قاسمی رحمت‌آبادی، شهلا.، یزدخواستی، فریبا و عریضی، حمیدرضا (1395). اثربخشی روان­نمایشگری بر طرحواره­های ناسازگار اولیه و مشکلات رفتاری- هیجانی نوجوانان دختر تک‌والد. پژوهشنامه تربیتی،47(1): 132-113.
مدحت، الهه و مطهری نژاد، حسین (1394). اثربخشی سایکودراما بر کم­روئی دختران جوان. کنفرانس ملی روان‌شناسی، علوم تربیتی و اجتماعی.تهران، ایران.
مدرسی‌یزدی، فائزه‌سادات (1393). بررسی عوامل اجتماعی، فرهنگی انزوای‌اجتماعی دختران مجرد بالای 30 سال شهر یزد. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشگاه یزد، دانشکده علوم اجتماعی، ایران.
محمدزاده، علی (1388). اعتبارسنجی پرسشنامه شخصیت خودشیفته (NDI-16)، مجله اصول بهداشت روانی،11(4): 281-276.
نادری، فرح و حق‌شناس، فریبا (1388). رابطه تکانشگری و احساس‌تنهایی با میزان استفاده از تلفن‌همراه در دانشجویان. یافته‌های نو درروا‌ن‌شناسی، 4 (12)‌:111-121.
Akbari, B. (2014). Effectiveness of psychodrama on the performance of apprenticeship in new nursing students. Journal of Nursing and Midwifery, 24(7): 8-1 (Text in Persian).
Akinsola, EF. and Udoka, P.A (2013). Parental influence social anxiety in children and adolescents: In assessment and management using psychodrama. Journal of Psychology, 4(3): 246-253.
Alidoost, S. (2015). Relationship between narcissism and Anorexia Nervosa in women aged 14-20 years in Gorgan. International Conference on Science and relaxation Technology. Tehran: Institute of Excellence at Karin Conference, Iran (Text in Persian).
Alizadeh, L., Hosseini, F. and Mohammadzadeh, H. (2015). Relationship of narcissism and body perception in bodybuilder men. Research on Sport Management and Motor Behavior, 21 (1): 82-75 (Text in Persian).
Ames,D., Rose,P. and Anderson,c (2006). The NPI-16 as a short measure of narcissism. Journal of Research in Personality, 40(1): 440-450.
American Psychiatric Association, (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders, 5th Ed. (DSM -5). Washington DC: American Psychiatric Association.
Baba'i., S., khodapanahi, M. and Saleh Sadghpour, B. (2007). Validation of eating feedback test. Journal of Behavioral Sciences, 1 (1): 68-61 (Text in Persian).
Corvey, G. (2015). Theory and practice of group counseling. Boston: Cengage learning.
Davis, M.H. (1983). Measuring individual differences in empathy evidence for a multidimensional approach. Journal of Personality and Social Psychology, 44(1): 126-133.
Fong J. (2016). Psychodrama as a preventative measure, teenage girls confronting violence. Journal of Group Psychotherapy Psychodrama Sociometry, 56(3): 99-108.
Garner, D.M. and Garfinkel, P.E. (1979). The eating attitudes test: An index of symptoms of anorexia nervosa. Journal of Psychological Medicine, 9(1):213-279.
Gatta, M., Gallo, C. and Viancello, M. (2014). Art therapy for adolescents with personality disorders. Journal the arts in psychotherapy, 41(1): 1-60.
Ghasemi-Rahmat-Abadi, S., Yazdkhasti, F. and Areizi, H. (2016). Effectiveness of psychodrama on Inadequate Initial Design and Emotional-Behavioral Problems in Single-parent Girls. Educational Research, 47 (1): 132-113 (Text in Persian).
Ghorbani, N., Watson, P., Hamzavy, F. and Weathington, B. (2010).  Self- knowledge and narcissism in Iranians: Relationships with empathy and self- esteem. Current Psychology, 29 (2): 135-143.
Khodabandehlu, S., Najafi, M. and Rahimian Booger, I. (2017). The Effectiveness of a Mentality Schema therapy on Reducing Self-Sufficiency Symptoms in Persons with Narcissistic Personality Disorder: A Case Study. Journal of Research in Behavioral Sciences, 15 (3): 330-321 (Text in Persian).
Leveton, Eva (2009). Specialized Clinical Specialist for Psychodrama. Translated by: Yazdkhasti, F., Jokar. S. and Jokar, S. Isfahan: Payam Alavi (Text in Persian).
Li, J., Wang, D., Guo, and Li, K. (2015). Using Psychodrama to relieve social barriers in an autistic child: A case study and literature review. International Journal of Nursing Sciences, 2 (4): 402-407.
Medhat, E. and Motahari Nejad, H. (2015). The effectiveness of the psychodrama on the shamefaced of young girls. National Conference on Psychology, Educational and Social Sciences. Tehran: Iran (Text in Persian).
Modaresi Yazdi, F. (2014). Study of Social cultural and social isolation of single girls over 30 years old in Yazd. MSc, Yazd University, Faculty of Social Sciences, Iran (Text in Persian).
Mohammadzadeh, A. (2009). Validation of questioner of narcissistic personality disorder (NPI-16), Principles of Mental Health Magazine, 11(4): 281-276 (Text in Persian).
Naderi, F. and Haghshenas, F. (2009). Relationship between impulsivity and Loneliness with cell phone usage rate in students. New Research in Psychology, 4(12): 111-121 (Text in Persian).
Orkib,H., Azoulag, B., Snir S. and Regev. D. (2017).In-session behaviors and adolescent’s self-concept and loneliness: A psychodrama process outcome study. Clinical Psychological Psychotherapy, 24(6): 1455-1463.
Pourrezaiyan, M. (2015). The effect of psychodrama on the treatment of kleptomania. Quarterly journal of psychological studies, 11 (4): 70-57 (Text in Persian).
Russell, D., Peplau, L. and Curtona, C. (1980). The revised UCLA loneliness scale: Concurrent and discriminate validity. Journal of Personality and Social Psychology, 39(1): 472-480. 
Sadok, B., Sadok V. and Ruiz, P. (2015). Synopsis of psychiatry, 11th Ed. New York: Wolters Kluwer.
Shokrane,E., NeshatDost,H., Abedi, M. and Talebi,H. (2016) The Effect of Psychodrama on Body Weight Index, Self-esteem and Cognitive-Emotional Tuning of Girls with Obesity. Journal of Research in Behavioral Sciences, 14 (3): 338-331 (Text in Persian).
Stipcevic, M., Godan, B. and Marcinko, D. (2013). Case report: comorbidity of malignant forms of anorexia nervosa and narcissistic personality disorder. European Psychiatry, 28 (1): 1-9.
Taghvayi Bananejad,M. and Kadkhoda, H. (2016). Effect of psychodrama on mental health of physically and mentally handicapped. 4th National Conference on Mental Health and Consultation, Islamic Azad University, Quechan, Iran (Text in Persian).
Testoni, L., Cecchini, C., Zulian, M., SilviaGuglielmin, M., Ronconi, L, Kirk, K., Berto, F., Guardigli, C. and Cruiz, S. (2018). Psychodrama in therapeutic communities for drug addiction: A study of four cases investigated using idiographic change process analysis. The Art in Psychotherapy, 61(1): 10-20.
Yang, J., Colosseau, J. and Vichar, M. (2012). Scheme therapy for narcissism personality disorder for clinical professionals. Translation by Hamid Pour & Endouz, 1391. Tehran: Arjmand Publications Tehran: Iran (Text in Persian).
Vieira FM. (2015). The psychodrama in the treatment of obesity: Study on the efficacy and the therapeutic of process-oriented research in psychodrama. Lisbon, Portugal.
 
 
 
 
 
 

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار