بررسی اثربخشی آموزش برنامه ارتباط زوج‌ها برکیفیّت زندگی و صمیمیت زناشویی زنان ناراضی از زندگی زناشویی شهر تهران

نویسندگان

چکیده

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تأثیر برنامه ارتباط زوج‌ها بر افزایش کیفیّت زندگی و صمیمیت زناشویی بود. از روش پژوهش نیمه‌آزمایشی همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری، زنان ناراضی از زندگی زناشویی بودند که در سال 1389، به مرکز مشاوره سپهر شهر تهران مراجعه کرده بودند، سپس40 نفر از آن‌ها به‌شیوه در دسترس انتخاب شدند و به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. بعد از آن که هر دو گروه پرسشنامه‌های صمیمیت در ازدواج و کیفیّت زندگی را به‌عنوان پیش‌آزمون تکمیل کردند، به گروه آزمایش یازده جلسه، هفته‌ای یک بار و هر بار یک و نیم ساعت، برنامه ارتباط زوجین آموزش داده شد، ولی به گروه کنترل هیچ‌گونه آموزشی داده نشد. پس از جلسات آموزشی، پرسشنامه‌های صمیمیت در ازدواج و کیفیّت زندگی را دوباره هر دو گروه در مرحله پس‌آزمون تکمیل کردند. داده‌های آزمون کوواریانس تک متغیره (آنکوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین نمرات کیفیّت زندگی و صمیمیت زناشویی گروه آزمایش در پیش‌آزمون و پس‌آزمون اختلاف معنا‌داری وجود دارد، اما بین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه کنترل اختلاف معنا‌داری وجود نداشت. نتایج تأیید می‌کنند که آموزش برنامه ارتباط زوج‌ها بر بهبود کیفیّت زندگی و صمیمیت زناشویی زنان ناراضی مؤثر است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The effectiveness of Couple\'s Communication Program Training on life quality and marriage intimacy among unsatisfied women from married life in Tehran city

نویسندگان [English]

  • Samira Hasanzadeh Pashang
  • Mahtab Dabir Moghadam
  • Mahnaz Sharifian
  • Majid Saffarinia
چکیده [English]

The purpose of this study was to investigat the effectiveness of couple's communication program training on quality of life and marital intimacy. The method of study was a quasi-experimental research by pre test and post test with control group. Statistical population was all of unsatisfied women from their married life who had referred to Sepehr Counseling Center on 1389 in Tehran city. Then among them 40 unsatisfied women selected availably then via simple random sampling method, 20 women engaged in control group & 20 women in experimental group. Then, the marriage intimacy and quality of life questioners as pre test were completed by both groups, couple's communication program was taught to experimental group over once week and 90 minute each time in eleven sessions, but control group wasn't given any training. After the training sessions the marriage intimacy and quality of life questioners as post test were completed by both groups again.
Data were analyzed using ANCOVA analysis of variance. Results showed that there were significant differences between marital intimacy and quality of life scores in pre test and post test in experimental group but significant differences weren't between scores of pre test and post test in control group.
These results confirm that the couple's communication program training was effective on improving unsatisfied women's quality of life and marital intimacy.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Couples communication program training
  • marriage intimacy
  • life quality